Gebroken celwand van Chlorella
Chlorella is een krachtig voedingssupplement. Maar je profiteert alleen van die krachtige eigenschappen als de celwand op de juiste manier gebroken wordt.
Waarom wordt de celwand gebroken?
Chlorella is een eencellige micro-alg. Iedere cel is qua opbouw bijna identiek aan een menselijke rode bloedcel. Echter de celwand van chlorella is veel dikker. Deze bestaat uit drie lagen. Zou je chlorella zomaar slikken zonder dat er iets mee gedaan is, dan gaan de chlorella cellen door hun sterke celwand onverteerd door je lichaam. De celwand moet dus worden gebroken om de inhoud voor ons beschikbaar te maken. Er zijn vijf methodes die voor het breken van de celwand gebruikt worden.
Vijf methodes die voor het breken van de celwand van Chlorella worden gebruikt:
- De dynomill methode
- Ultrasonische methode
- De vries-dooimethode
- Ultra korte golf methode
- De pressure release methode
1. De dynomill methode
In de 70er jaren was dit de beste methode. Bij deze methode malen kleine glazen of ceramische balletjes de Chlorella cellen kapot. We weten nu dat niet alleen de celwand opengebroken wordt, maar dat er veel meer kapot gaat waaronder de chloroplasten, de mitochondriën en de celkern. Juist deze maken samen het overgrote deel uit van het zo waardevolle CGF (chlorella growth factor). Ook de celwand zelf wordt te zeer verpulverd waardoor zijn functie ook sterk achteruit gaat functie (verwijdering van zware metalen).het merendeel van de van de celmembraan/celwand gaat verloren omdat deze teveel verpulverd wordt.
Omdat alles uiteenvalt komt alles vrij voor oxidatie en gaat de waardevolle inhoud snel verloren. Tenslotte is er altijd een vervuiling van de Chlorella met glasstukjes van de balletjes. Niet meer de methode van nu dus.
2. Ultrasonische methode
Ultrasonische trilling brengt een proces op gang dat we cavitatie noemen wordt. Door de trillingen worden kleine belletjes gevormd. Deze exploderen uiteindelijk waarmee ze de celwand kapotscheuren. Voor de celwand is het een goede methode, maar voor de onderdelen van de cel niet omdat deze met de explosie ook grotendeels uiteenvallen.
3. De vries-dooimethode
De vries-dooimethode werkt aan de hand van het vormen van ijskristallen in het binnenste van de cel waardoor deze uitzet en breekt. Bij het ontdooien is de celwand gebroken en de inhoud bereikbaar. Echter ook hier blijft de schade niet beperkt tot de celmembraan. Ook de inhoud zoals wederom de kern, de mitochondriën en de chloroplasten gaan hiermee kapot.
4. Ultra korte golf methode
De ultra korte golfmethode werkt aan de hand van een soort magnetronstraling. Wanneer je de werking van de magnetron kent dan weet je dat popcorn niet alleen popt (de celwand), maar dat ook eiwitten denatureren oftewel hun werking verliezen. De hoge temperatuur kookt de cel van binnen en vernietigd eigenlijk zo’n beetje alles wat waarde heeft. Deze methode is de goedkoopste, de snelste en wordt ondanks de slechte uitkomst nog heel veel gebruikt. Dit om maar te kunnen zeggen dat de celwand gebroken is.
5. De pressure release methode
Dit is de meest moderne methode. Chlorella gaat onder een enorme snelheid van een laag drukvat naar een hoog drukvat en weer naar een laag drukvat. Dit gebeurt in een milliseconde. De cel popt open door de drukverschillen, maar niet zodanig dat ie uit elkaar klapt. De celmembraan scheurt alleen. Hierdoor zijn alle nutriënten voor ons beschikbaar en blijft de zuiverende werking optimaal. Doordat de Chlorella niet onderhevig is aan oxidatie is de opbrengst voor ons vele malen groter en is de Chlorella ook veel langer houdbaar.
Kies voor Pressure-release Chlorella
Wil je Chlorella kopen? Vraag dan naar de methode waarmee de celwand gebroken wordt. Alleen het feit dat deze gebroken is zegt niets over de kwaliteit. Chlorella nemen die door een verkeerde breekmethode geen werking meer heeft is hetzelfde als geen chlorella nemen. Taiwan Chlorella gebruikt de pressure-release methode, de beste van de vijf.
N.B. Van niet alle chlorella hoeft de celwand gebroken te worden. Koreaanse chlorella en Duitse chlorella staan erom bekend dat ze gekweekt wordt in kassen en tubes waardoor ze niet blootgesteld worden aan natuurlijk zonlicht en daarmee ook geen harde celwand nodig hebben. De onnatuurlijke groei zorgt echter voor mindere kwaliteit; bijvoorbeeld van het zo belangrijke chlorofylgehalte en van de celwand (gebroken), die helpt met het opruimen van zware metalen.